BENERCİ KENDİNİ NİÇİN ÖLDÜRDÜ?

Nazım Hikmet’in 1920’li yıllarda yazdığı manzum roman, Hindistan’daki sömürge karşıtı mücadele içinde yer alan Benerci adındaki yurtsever bir gencin yaşadığı olaylar üzerinden sömürgeciliği ve ona karşı mücadeleyi ele alıyor.
Düşsellik ile gerçekliğin iç içe geçtiği bu oyunda, aynı zamanda; sömürgeciliğe karşı mücadeleye olan inanç ve bağlılık, yurtsever sorumluluk, mücadele arkadaşlığı, toplumsal fedakârlık gibi konular Nazım’ın dizeleri ile sahneye taşınıyor.
Nazım Hikmet, romanına ilişkin verdiği bir ropörtajda, eserinin tezinin sömürgeciliğe ve Gandiciliğe karşı olduğunu söylerken, “bir devrimcinin hangi şartlar içinde kendini öldürmeye hak kazandığını” da anlattığını ifade ediyor.
Nazım Hikmet’in yaşadığı dönemler için, öz ve biçim bakımından devrim niteliğinde sayılabilecek manzum romanın bu yenilikçi yapısı, sahne üzerinde de birçok yenilikçi teatral uygulamalara kaynaklık ediyor.

“ (…) Söz konusu gencin ismi: BENERCİ. Kendisi aslen Hintli olup doğum yeri Delhi’dir…Dostlarının gözünde tam adam, düşmanlarına göre azgın bir delidir ve Britanya polisinde künyesi şüphelidir.. Görünüşüne gelince: ne tombul bir cüce, ne bir dev, ne de bir babik oğlandır O. İki gözlü, tek burunlu, basbaya insandır O (…)

Benerci devrimci bir gençtir. Hazım zamanlarını, boş gecelerini değil, boydan boya ömrünü vermiştir devrime(…)

Hindistan’ın gerçek bağımsızlık ve gerçek kurtuluşu için çalıştığından dolayı, Britanya polisi tarafından tutuklanmış, Britanya adliyesi tarafından yargılanmış ve Britanya hükümeti tarafından,
Benerci, hapse atılmıştır(…)
Benerci benim oğlum.
Onu ben
kellemden, etimden, iskeletimden
sizin için doğurdum…
Dostlar!”
NÂZIM HİKMET

Oyun süresi: Bir perde – 1 saat 15 Dakika
Yazan:
Nâzım Hikmet
Aynı adlı romandan
uyarlayan ve yöneten:
Erkal Umut
Oynayan:
Latif Tiftikçi
Işık efekt yönetimi:
Tansel Şahinoğlu
Dramaturji, afiş, dekor:
Topluluk çalışması